Recenzja: Sólstafir „Endless Twilight Of Codependent Love”

Pamiętam jak pierwszy raz trafiłem na muzykę Sólstafir, a mianowicie na ich trzecie, a wówczas ostatnie wydawnictwo, Köld. Nazwa zespołu była mi wcześniej zupełnie nieznana, ale za sprawą niesłychanie charakterystycznej i unikatowej formuły ich twórczości, od pierwszego kontaktu utkwiła mi w pamięci. Charakterystyczna receptura polegająca na przelewaniu fal hałasu, płynących z pogranicza post-rocka, blacku i dooma, niosących charyzmatyczne, balansujące na granicy rozpaczliwego fałszu i urzekającej melodii wokale, zdobyła moje serce, podobnie zresztą jak serca armii słuchaczy na całym świecie. Dziś, jedenaście lat później, Sólstafir wciąż pozostają jednym z najbardziej rozpoznawalnych składów na scenie, choć w międzyczasie, podobnie jak wielu przed nimi, zdążyli zrzucić sporo pierwotnego metalowego ciężaru i udać się na poszukiwania artystycznego spełnienia w spokojniejszych, bardziej przestrzennych dźwiękach…

Recenzja: Katatonia „City Burials”

Ciężka sprawa z tą Katatonią – nigdy nie potrafię przewidzieć, czy ich następna płyta będzie hitem, czy porażką. Kilka pozycji z katalogu grupy to prawdziwe złoto – od czasu do czasu robię sobie sesje z Tonight’s Decision, Dead End Kings, Viva Emptiness (zwłaszcza po niedawnej reedycji), The Great Cold Distance, lub The Fall Of Hearts i za każdym razem utwierdzam się w przekonaniu, że cholera, to są świetne krążki! Z drugiej strony, nigdy, mimo wielu podejść, nie przekonałem się do pozostałych. Zwiastujące City Burials single odsłaniały dwa spójne w wizji, lecz odmienne w strukturze oblicza sztuki zespołu, i jako takim, udało im się mnie zaciekawić. W związku z tym, i biorąc pod uwagę fakt, że bardzo podobał mi się poprzedni album Szwedów, na całość materiału czekałem z niecierpliwością….